Categorie: G woorden

In de bijbel worden niet alleen de grenzen van de landen getekend (Paulus spreekt dan over de door God toegemeten tijden en grenzen van hun woonplaatsen, Hand. 17:26; vgl. Ez. 22:4), er wordt ook vaak gesproken over de grenzen van de grond van de boer. Profeten wijzen steeds weer op het schandaal, dat machtigen heimelijk of openlijk (door kwalijke machinaties) landpalen verzetten, het bezit in het bijzonder van weduwen en wezen, de armen in de samenleving, roven (Spr. 22:28; Deut. 19:14, 27:17; Job. 24:2). Maar God b schermt hen: Hij maakt de grenspaal der weduwe vast (Spr. 15:25).

Bewoners van Hellas, Griekenland (Hand. 20:2), de rom. provincie Achaje (Rom. 15:26). Met Grieken worden in het n.t. vaak allen aangeduid die Grieks spraken en geen Joden waren (dus ± ons ‘heidenen’, Mare. 7:26; Hand. 14:1; 16:1; Rom. 2:9 v). Paulus verdeelt de mensen in Joden en Grieken (Rom. 1:16). Door de verstrooiing in talrijke landen kwamen de Joden veel in contact met Grieken. Maar ook in Israël zelf was duidelijk Griekse invloed bespeurbaar. In de tijd van Jezus waren er vele gehelleniseerde steden (Caesarea, Samaria, Dekapolis, Tiberias). Het opschrift boven Jezus’ kruis was ook in het Grieks gesteld (Joh.
19:20). Paulus sprak Grieks (Hand. 17:22) en Hebreeuws (Aramees, Hand. 22:2). De apostelen schrijven ook Grieks. Door de vertaling van het o.t. in het Grieks in Alexandrië ± 250v. Chr., is de joodse bijbel voor de Grieks-sprekende Joden toegankelijk geworden, maar tevens voor talloze heidenen in het gebied rond de Middellandse Zee.