De leer van de alverzoening of het universalisme gaat er vanuit dat alle mensen uiteindelijk gered zullen worden, dat wil zeggen verzoend zullen worden met God, zij het voor sommigen na een periode van straf. Deze verzoening zou volgens deze leer ook Gods wil zijn. (1 Timótheüs 2:4) De basisgedachte van de leer stamt uit de tijd van de kerkelijke schrijver Origenes (184 – 253 nChr.). In de 21ste eeuw heeft de leer nog steeds een grote aantrekkingskracht en wint aan populariteit onder andere door de doctrine “God is liefde” en het steeds impopulairder worden van een hel; de plaats waar mensen eeuwig zouden branden.
Synoniemen
Alverzoening, universalisme, de leer van de apokatastasis
Vertalingen
Engels: Universalism
Duits: Universalismus
Verdieping
De gedachte is vaak: Als God liefde is, hoe kan Hij dan toestaan dat mensen eeuwig zullen branden in de hel. In het pro-universalistische boek “Zullen miljarden mensen voor eeuwig verloren gaan?” [1] begint de schrijver met een beschrijving van de dood van een 6-jarig joods jongetje die op gruwelijke wijze door de nazi’s is vermoord. Er wordt gesteld dat het jongetje toen hij stierf, vrijwel zeker nooit het evangelie heeft gehoord en dan ook niet gelovig was. Dan stelt de schrijver de vraag: Heeft of laat God dat joodse jongetje in de hel branden? De schrijver noemt dit een, door het Christendom, verdrongen vraag. Toch wordt juist deze vraag door ongelovigen regelmatig aan gelovigen gesteld. Wellicht niet specifiek in relatie tot de genocide door de nazi’s, maar wel in relatie tot de dood van ieder willekeurig mens die zonder geloofd te hebben of geloofd te kunnen hebben, is gestorven. De manier en de plaats van het overlijden maakt voor de vraagsteller waarschijnlijk niet zoveel uit. In de Bijbel is niet terug te vinden dat de manier waarop een mens sterft voor God van enig belang, of van enig gewicht, zou zijn. De manier waarop een mens geleefd heeft daarentegen wel.