Hebreeuws: sjabbat = de dag van rust of werkonthouding. Grieks: sabbata, de 7e dag van de week. In de 10 woorden vinden we tweeërlei motivatie van de typisch Israëlitische rustdag:
* God schiep de wereld in 6 dagen en op de zevende rustte Hij (Ex. 20:11);
* Israël is bevrijd uit het diensthuis van Egypte en
* de slaven en het vee moeten hun rustdag hebben (Deut. 5:14 v).
De sjabbat werd met de besnijdenis een teken van het verbond met God (Ex. 31:13; Ex. 20:12, 20). Alle arbeid werd verboden (Jer. 17:21 v; Ne. 13:15-22) en de schender van de sjabbat werd streng gestraft (Ex. 31:14 v; Num 15:36; Ez. 20:11 v). In de tempel werden de toonbroden vernieuwd (1 Kron. 9:32) en werden bijzondere sjabbatsoffers gebracht (Num. 28:10; Ez. 46:1 vv). In de synagoge verzamelde de gemeente zich voor een torah-dienst (Mare. 1:21; Hand. 13:27, 42, 44). Jezus kwam in conflict met de Farizeeën over de sjabbatspraktijk. Hij is minder streng in zijn opvattingen: de sjabbat is gemaakt om de mens en niet de mens om de sjabbat (Mark. 2:23 vv).
Verdieping
Bijbelverzen
Het woord komt in 89 bijbelverzen voor: