Aardbeving

Het volk Israël ervaart aardbevingen als manifestatie van de macht van de Schepper (Jesaja 29:6; Psalmen 104:5) en als een signaal van Zijn Verschijnen (Richteren 5:4; Psalmen 97:5 en verder; Psalmen 99:1 en verder). Aardbevingen kwamen in de Bijbelse landen sinds voorhistorische tijden al veelvuldig voor. Van de in het Oude Testament vermelde aardbevingen, schijnt de aardbeving die plaats had ten tijde van koning Uzzia (Zacharia 14:5), een zeer grote indruk te hebben gemaakt.

In het Nieuwe Testament vinden we ze genoemd als begeleidende verschijnselen bij de kruisiging van Jezus (Mattheüs 27:54) en bij diens opstanding (Mattheüs 28:2). Paulus en Silas werden door een aardbeving bevrijd uit de gevangenis te Filippi (Handelingen 16:26).

In de eindtijd zal de Dag des Heren met geweldige aardbevingen gepaard gaan. In Openbaring 6:12 lezen we van een grote aardbeving bij de opening van het zesde zegel. Bij de hemelvaart van de twee getuigen in Openbaring 11, blijkt eveneens een zeer sterke aardbeving plaats te vinden, waarbij een tiende deel van Jeruzalem wordt verwoest en zevenduizend mensen de dood vinden. Ook als Gogs legerscharen op de bergen van Israël zullen zijn samengestroomd, zal het land door een zware aardbeving geteisterd worden (Ezechiël 38:19).

Verder vinden we nog toekomstige aardbevingen vermeld in Mattheüs 24:7; Markus 13:8; Lukas 21:11; Openbaring 8:5. De grootste nog te verwachten aardbeving – “zo groot als er geen geweest is sedert het bestaan der mensheid” – wordt voorspeld in Openbaring 16:18, waar de zevende schaal van de gramschap van God wordt uitgegoten over de aarde.