Aanklager

Het woord aanklager komt in de Statenvertaling niet voor. Wel in de Nieuwe Bijbelvertaling (Openbaring 12:10), namelijk:
“Toen hoorde ik een luide stem in de hemel zeggen: ‘Nu zijn de redding, de macht en het koningschap van onze God werkelijkheid geworden, en de heerschappij van zijn messias. Want de aanklager van onze broeders en zusters, die hen dag en nacht bij onze God aanklaagde, is ten val gebracht.
Ditzelfde vers staat als volgt in de Statenvertaling (Openbaring 12:10):
En ik hoorde een grote stem, zeggende in den hemel: Nu is de zaligheid, en de kracht, en het koninkrijk geworden onzes Gods; en de macht van Zijn Christus; want de verklager onzer broederen, die hen verklaagde voor onzen God dag en nacht is nedergeworpen.
In de Statenvertaling wordt dus gesproken van verklager en verklagen.
Het woord ‘verklagen’ wordt nog 2 maal gevonden, namelijk in Johannes 5:45 en in Handelingen 19:38.

De bewijslast in een rechtszaak rust bij de persoon die het proces aanhangig heeft gemaakt, die soms door de aanklager werden gesteund. De naam ‘Satan’ hangt samen met het Hebreeuwse werkwoord ‘satana’: tegenwerken, aanklagen, en ‘satan’ heeft daardoor de betekenis: ‘tegenstander’, ‘wederpartijder’, ‘aanklager’. Psalmen 109:6, Zacharia 3:1, 1 Koningen 11:23, Job 16:9, Psalmen 44:10, Psalmen 74:10, Psalmen 78:42. De beklaagden worden bijgestaan door de advocaat (Gr. ‘paraklètos’, parakleet).

In Zacharia 3:1 wordt de aanklager van de hogepriester Jozua door de HEER zelf terechtgewezen. Soms treedt God als aanklager op (Hoséa 4:4; Maleáchi 3:5), terwijl Hij ook wel beklaagde is, aangeklaagd door bijvoorbeeld Job. In de processen tegen Jezus en Saulus treden ook aanklagers op (Johannes 18:29; vergelijk: Lukas 6:7 en Handelingen 24:8).