Het woord aanfluiten wordt gevormd door: aan + fluiten, dat wil zeggen naar iemand fluiten om hem te bespotten. Fluiten is een schrik- of spotreactie op iemands ongeluk (1 Koningen 9:8; Jeremia 19:8; Jeremia 49:17; Klaagliederen 2:15).
Als een stad of een volk tot een aanfluiting wordt, is dit een moment van vernedering en schande (2 Kronieken 29:8; Jeremia 25:9; Jeremia 29:18; Micha 6:16).
Zoekterm
Aanfluiting, Aanfluiten
Synoniemen / Betekenis
van Dale:
1. (verouderd) smadelijke bejegening
synoniem: bespotting
2. (verouderd) voorwerp van bespotting
«Ik maak hen (…) tot een aanfluiting en een smaad onder alle de volken» (Jeremia 29:18).
3. (bij uitbreiding) dat wat iets te schande maakt, de negatie of karikatuur ervan
”het proces was een aanfluiting van het recht”
Strong:
Hebreeuws: H8322
Grieks: nvt
Verdieping / Typologie
Geen duidelijke typologische betekenis bekend.
Bijbelverzen
Aanfluiting(7)
2 Kronieken 29:8, Jeremía 19:8, Jeremía 25:9, Jeremía 25:18, Jeremía 29:18, Jeremía 51:37, Micha 6:16
Aanfluiten(1)