Aanfluiting


Het woord aanfluiten wordt gevormd door: aan + fluiten, dat wil zeggen naar iemand fluiten om hem te bespotten. Fluiten is een schrik- of spotreactie op iemands ongeluk (1 Koningen 9:8; Jeremia 19:8; Jeremia 49:17;  Klaagliederen 2:15).

Als een stad of een volk tot een aanfluiting wordt, is dit een moment van vernedering en schande (2 Kronieken 29:8; Jeremia 25:9; Jeremia 29:18; Micha 6:16).

Zoekterm

Aanfluiting, Aanfluiten

Synoniemen / Betekenis

van Dale:

1. (verouderd) smadelijke bejegening

synoniem: bespotting

2. (verouderd) voorwerp van bespotting

«Ik maak hen (…) tot een aanfluiting en een smaad onder alle de volken» (Jeremia 29:18).

3. (bij uitbreiding) dat wat iets te schande maakt, de negatie of karikatuur ervan

”het proces was een aanfluiting van het recht”

Strong:

Hebreeuws: H8322
Grieks: nvt

Verdieping / Typologie

Geen duidelijke typologische betekenis bekend.

Bijbelverzen

Aanfluiting(7)

2 Kronieken 29:8, Jeremía 19:8, Jeremía 25:9, Jeremía 25:18, Jeremía 29:18, Jeremía 51:37, Micha 6:16

Aanfluiten(1)

Zefánja 2:15