Melchizedek
Genesis 14:18 Ev – Hebreeën 5:5 ev – psalm 104:10
Melchi = koning
zedek = rechtvaardige
Salem = Vrede
Melchizekek is een Christofanie
Categorie: WiKi
-
M
-
J
Jeruzalem
Verwoesting van Jeruzalem: Psalm 102:15
Jezus Christus
Zie: Christus Jezus
De opgestane Heer, Jezus Christus is geen mens zoals Romeinen 5:15 doet vermoeden: 1 Johannes 5:20 – Galaten 1:1 – Galaten 1:12
In 1 Timotheüs 2:5 wordt niet gesproken over Jezus Christus maar over de mens Christus Jezus
Jezus was op aarde geen Priester Hebreeën 8:4
-
I
Israël
Verzen
Ezechiel 37 Juda en Israël
Toekomst
De toekomst van Israël wordt oa beschreven in Deuteronomium 30 en 31
Deuteronomium 31:16-18 En de HEERE zei tegen Mozes: Zie, u gaat bij uw vaderen te ruste; en dit volk zal opstaan en als in hoererij achter de vreemde goden van het land waar het naartoe gaat, aan gaan, in het midden van dat land. Het zal Mij verlaten en Mijn verbond, dat Ik ermee gesloten heb, verbreken. Dan zal Mijn toorn op die dag tegen hen ontbranden. Ik zal hen verlaten en Mijn aangezicht voor hen verbergen, zodat zij opgegeten zullen worden; en veel verschrikkelijke dingen en noden zullen het volk treffen, zodat het op die dag zal zeggen: Hebben deze verschrikkelijke dingen mij niet getroffen omdat mijn God niet in ons midden is? Ik zal Mijn aangezicht op die dag zeker verbergen, vanwege al het kwaad dat het gedaan heeft, want het heeft zich tot andere goden gekeerd.
Hosea 1:9-10 En Hij zei: Geef hem de naam Lo-Ammi, want u bent niet Mijn volk en Ík zal er voor u niet zijn. Toch zal het aantal Israëlieten zijn als het zand van de zee, dat niet gemeten en niet geteld kan worden. En het zal gebeuren dat in de plaats waar tegen hen gezegd is: U bent niet Mijn volk, tegen hen gezegd zal worden: kinderen van de levende God.
Stammen van Israël
13 stammmen van Israël → Jozua 14:4
(Uit: Onbekend Israël – Steven M. Collins blz. 32-34)
Sommige lezers hebben wellicht enige scepsis over de bewering in de Bijbel dat Israël een leger had van meer dan anderhalf miljoen mannen en dat Israël betrokken was bij de grote machtsstrijd in de antieke wereld. Om deze scepsis te overwinnen moet een zeer veel voorkomende misvatting worden gecorrigeerd. De meeste mensen nemen aan dat het oude Israël slechts uit Joden bestond en daarom niet zo dichtbevolkt kon zijn. Deze mensen maken een veelvoorkomende fout door te veronderstellen dat de termen “Israëliet” en “Jood” synoniem zijn, terwijl ze dat niet zijn! Het is waar dat koning David uit de stam van Juda was (een Jood), maar slechts een minderheid van zijn volk en van zijn leger was Joods. De waarheid is dat het volk Israël bestond uit twaalf stammen en elke stam bestond uit de nakomelingen van één van de twaalf zonen van Jakob. Juda (waarvan de term “Jood” is afgeleid) was slechts één van de twaalf stammen. De belangrijkste stam van Israël was eigenlijk Jozef en die stam werd door God zo gezegend in aantallen dat ze werd onderverdeeld in twee stammen: Efraïm en Manasse (de zonen van Jozef). Dit leidde ertoe dat er in feite dertien stammen waren. In de loop der eeuwen waren de bevolkingsaantallen van deze stammen zo groot geworden dat, tegen de tijd van koning David, zij een volk vormden van aanzienlijke grootte.
De natie Israël onder David was samengesteld uit dertien verschillende districten, één voor elke stam. De stam van Levi trad op als priesterlijke stam en hun geografisch gebied bestond uit 48 steden (Jozua 21) verspreid over de districten van de overige stammen. Israël was, in de tijd dat zij internationale bekendheid kreeg, dus een constitutionele monarchie (waarbij Gods wetten als hun grondwet werden gezien). De éénheid van deze dertien stammen onder David was echter een uitzondering in hun geschiedenis, niet de regel. Het bijbelboek Richteren beschrijft de vele twisten en oorlogen die de stammen onderling uitvochten. De éénheid van de stammen, tot stand gebracht door koning David, duurde slechts korte tijd. Kort na de dood van Davids zoon, koning Salomo, splitste Israël zich in twee natiën, die kenmerkend een moeizame relatie met elkaar hadden.
Na Salomons dood scheidden de noordelijke tien stammen, onder leiding van Efraïm en Manasse, zich af van de unie en vormden een nieuwe natie die de meerderheid van de populatie en de naam Israël als nationale naam behielden, (1 Koningen 11:28-36; 12:16-24) De zuidelijke twee stammen, Juda en Benjamin, met een gedeelte van de priesterlijke stam Levi, (2 Kronieken 11:12-14) behielden de oude hoofdstad Jeruzalem, maar namen een nieuwe nationale naam aan, namelijk Juda. Het volk Juda (de Joden) is nooit meer bekend geweest onder de nationale naam Israël. Beide waren Hebreeuwse volken, maar terwijl Juda “Joods” was, was Israël “niet-Joods. Israël en Juda waren voortaan afzonderlijke volken en bevochten elkaar in vele oorlogen. Israël nam het afgodische baälisme over, terwijl Juda periodieke opwekkingen had waarin zij de ware God aanbaden. In 721 vóór Christus waren de Israëlieten niet langer in het land Palestina. Ze waren namelijk uit hun land verdreven door Assyrische invasies. Het koninkrijk Juda (de Joden) bleef in Palestina bestaan tot ongeveer 576 vóór Christus, waarna ook zij werd verwijderd uit het land. De afstammelingen van Juda, die de sabbatdag en vele tradities uit Gods wetten handhaafden, behielden hun eigen identiteit en bleven door de geschiedenis heen bekend als “Joden. Israël echter werd bekend als de verloren tien stammen van Israël”, deels omdat zij alle banden met Palestina doorsneden. Ze verloren echter tevens hun Hebreeuws-israëlitische identiteit, omdat velen van hen ook oude gewoonten loslieten, waaraan ze herkend hadden kunnen worden als Hebreeërs en Israëlieten. Zoals de lezer van dit boek zal zien in latere hoofdstukken, zijn ze echter nooit “verloren” geweest. Hun identiteit in het verleden was bij tijd en wijle zeer bekend, met name onder sommigen van de Joodse geleerden.Toen in 1948 de moderne staat Israël werd gevormd door het Joodse volk, vestigden zich daar afstammelingen van het volk van Juda. De nationale naam ‘Israël” werd, technisch gezien vanuit de Bijbel, abusievelijk (per vergissing) gebruikt. Als het bijbelse precedent was gevolgd, zou de Joodse staat in Palestina de naam “Juda” hebben moeten dragen. Echter, de Joodse staat noemde zichzelf naar het land van Israël, dat zij hadden teruggewonnen. In Zefanja 2:7 staat een profetie die zegt dat afstammelingen van de oude natie Juda (niet Israël) eens opnieuw een staat in Palestina zouden oprichten. Dit ís vervuld in 1948. Zacharia 14:9-14 zegt dat ten tijde van de wederkomst van Jezus Christus, er afstammelingen van de stam Juda (niet Israël) fysiek zullen wonen in het gebied van Jeruzalem.
De meeste mensen beseffen niet dat de Joden niet de enige hedendaagse afstammelingen zijn van het oude volk dat geregeerd werd door koning David. Na de splitsing van het verenigde twaalf stammen koninkrijk onder David en Salomo, maakten de Joden geen deel meer uit van het koninkrijk genaamd Israël. Vanaf dat moment kregen de Joden van Juda en de Israëlieten van Israël ieder hun eigen nationale geschiedenis. Om de huidige afstammelingen van het oude volk dat door koning David werd geregeerd terug te vinden, zou men alle huidige afstammelingen van de tien stammen van Israël moeten lokaliseren! Als later in dit boek de hedendaagse nakomelingen van de oude tien stammen van Israël worden geïdentificeerd, zal de lezer zien dat koning David heerste over de voorvaderen van veel hedendaagse volken! -
H
Hebreeën
De Hebreeën zijn de voorlopers van de Israëlieten en de Joden. Het zijn de 12 stammen die uit Egypte zijn geleid door Mozes. De 12 stammen hadden hun herkomst van de 12 zonen van Jacob, later ook wel Israël genoemd. Joden die in het buitenland woonden, maar wier voorgeslacht uit Israël kwam, werden ook Hebreeën genoemd. Het woord ‘Hebreeën’ wordt in het Nieuwe Testament ook gebruikt voor Aramees sprekende christenen in Palestina.
De brief aan de Hebreeën heeft 12 hoofdstukken niet de eigenschappen van een brief, maar meer van een theologische verhandeling over de positie van Christus na zijn opstanding en oe Mozes en Aaron daar een type van zijn. Omdat hoofdstuk 13 als laatste hoofdstuk wel het karakter heeft van een brief heeft men het toch een brief genoemd.
Of de brief daadwerkelijk aan de Hebreeën geschreven is weten wij niet, maar in ieder geval wel aan mensen die de wet verstaan.
Structuur: In Hoofdstuk 1 t/m 4 – wordt Mozes beschouwd als type van Christus en vanaf hoofdstuk 5 wordt Christus vergeleken met Aaron. Mozes fungeerde als koning en Aaron was de hogepriester.
De schrijver is anoniem, maar is waarschijnlijk Paulus.
Heilige Geest
Eerste keer dat de Heilige Geest geven werd was bij de De verschijning aan de tien discipelen in Johannes 20:22 En nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest.
Handelingen 2:4 En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.
Hemel
Hemel = boven
Beide hemelen die geschapen zijn: 1e hemel die van de vogels en de 2e hemel die van de sterren. In Genesis 1:1 staat hemel in een dualis-vorm dus een twee-voudsvorm. Er zijn drie hemelen in de bijbel. De derde is de hemel der hemelen, die is geen onderdeel van de schepping, die is ‘van ouds’ (Psalm 68:34) en hoger dan de schepping. Daar woont God.
Uranus = hemel
EpiUranos = hemel der hemelen
Hiernamaals
Zie: Dodenrijk
Hitchcock Bible names
Link naar het boek: Hitchcock Bible Names
Homofilie
Leviticus 18:22 – Romeinen 1:26 & 27
-
G
Genade
Mijn genade is u genoeg: 2 Korinthe 12:8-9
God
Niemand heeft ooit God gezien – Johannes 1:18
Jezus als God – 1 Johannes 5:20
-
E
Eastons Bible Dictionary
Link naar het boek: Eastons Bible Dictionary
Eindtijd
Toevoegingen doorvoeren bij schema
1e 3,5 jaar van de 70e week = vrede, vrede, geen gevaar (1 Thess. 5:3)
2e 3,5 jaar = grote verdrukking over Israël (vraag: 2 stammen of allemaal?).
De 33 jaar na de Wederkomst – herbouw van Jeruzalem.
Klein overblijfsel vlucht naar Petra. Daar komt ook Christus. Hoe lang blijven ze daar?
2 getuigen gedurende de 1e 3,5 jaar.
Luisteren naar Ab in Wuppertal 2024 (van de Olijfberg naar Jeruzalem) – donderdagochtend.
Tekst Tessa
Deze kring gaan we het hebben over de Eindtijd. Aangezien dit een ontzettend uitgebreid en bovendien een heel moeilijk onderwerp is, lijkt het mij verstandig dat ik alvast wat informatie geef. Ik heb nagedacht over hoe ik dit het beste zou kunnen doen. Terwijl ik zelf bezig was met onderzoek en voorbereiding, ging ik dingen noteren en heb ik er uiteindelijk een soort artikel van gemaakt. In de onderstaande tekst wordt de eindtijd in vogelvlucht besproken. Ik realiseer me dat ik in dit stuk behoorlijk met termen aan het gooien ben en ik ga er dus ook niet vanuit dat je alles meteen begrijpt na het lezen. Toch is het fijn als je, voordat de kring begint, al een keer gehoord hebt van deze termen, zodat je een globaal idee hebt waar ik het over heb. Ik heb in een ander bestand geprobeerd een overzichtelijke tijdlijn te maken, zodat je de gebeurtenissen een beetje in de tijd kan plaatsen. In dit stuk ben ik uitgegaan van de ‘leer’ die gelooft dat de belangrijkste gebeurtenissen van de eindtijd nog in de toekomst liggen. Dit heb ik gedaan omdat ik veel meer verstand heb van deze ‘leer’ en omdat ik hier zelf ook in geloof. Dit artikel is in sommige gedeelten volledig gericht op deze gedachtegang. Hiermee zeg ik dus niet dat andere gedachtegangen per definitie fout zijn. Tijdens de kring zal ik andere gedachtegangen kort noemen, maar het leek mij niet verstandig om alle verschillende stromingen uit te werken. Dit vooral omdat ik het dan alleen maar ingewikkelder maak en ik hoop juist dat ik met deze kring antwoorden kan geven.
Begin van de eindtijd.
Hier zijn al verschillende gedachtegangen over. Veel mensen denken dat de eindtijd begon met Christus. Je kunt discussiëren over wanneer precies. Was het bij de geboorte, doop, opstanding of hemelvaart? Dat kunnen we niet precies zeggen, aangezien het niet letterlijk in de Bijbel staat. Er zijn ook mensen die denken dat de eindtijd helemaal nog niet begonnen is. Deze mensen zeggen dat de eindtijd pas zal beginnen aan het begin van de 70e week van Daniël. Uitleg hierover volgt. In principe is het minder belangrijk vast te stellen wanneer de eindtijd precies begint/begon. Het is belangrijker te weten wat ons te wachten staat.
De 70e week van Daniël
Als je Daniël leest, heeft hij het over 70 weken van 7 jaar. Hij beschrijft al deze weken. Als mensen over de 70e week van Daniël spreken, hebben ze het over het absolute begin van het einde van Gods plan. De 70e week van Daniël is een periode van 7 jaar, opgedeeld in 2x 3,5 jaar.
De eerste 3,5 jaar – vrede
De 70e week begint als er een verbond wordt gesloten tussen een vorst, uw volk en uw heilige stad. (Dan. 9:26-27) De oorlog tussen de joden en de Palestijnen (Filistijnen) om Jeruzalem zal eindigen en er zal vrede zijn. Deze vrede zal 3,5 jaar duren. In deze periode zullen er ook twee getuigen zijn (openbaringen 11:3-6). Vaak wordt gedacht dat dit Mozes en Elia zullen zijn. Zij zullen prediken over de komst van het Koninkrijk. In de 2e helft van de 7 jaren zullen zij gedood worden (Openbaringen 11:7). Verder verliest de satan aan het begin van de 70e week zijn hemelse positie en wordt hij op aarde geworpen (Openbaringen 12:7-9).
De tweede 3,5 jaar – De grote verdrukking over Juda
Na deze 3,5 jaar zal er een grote verdrukking komen over de joden, de nakomelingen uit de stam Juda, dit wordt ‘de grote verdrukking’ genoemd. Deze verdrukking zal erger zijn dan er ooit geweest is en zo erg zal het daarna niet meer voorkomen (Matthéüs 24:21). De zeven zegels waar openbaringen 6 over spreekt, gaan over de gebeurtenissen in die grote verdrukking. De legers van Gog en Magog (vermoedelijk Rusland) zullen Jeruzalem verwoesten. Dan zal Israël de naam van de Heer aanroepen. (Joël 2:32, Handelingen 2:20). De 144.000 mensen die de naam van de Heer aanroepen, (12.000 uit elke stam) zullen uit de stad vluchten naar een plaats in de woestijn, de berg Sions (Joël 2:32). De berg Sions is gelegen in Jordanië en de plaats waar ze naar heen vluchten, is vermoedelijk Petra. Tijdens deze verwoesting zal Christus wederkomen op de Olijfberg die vervolgens in tweeën zal splijten (Zacharia 14:1-5). Dit is het einde van de grote verdrukking en het begin van de dag des Heeren.
De opname van de gemeente
Er is veel discussie over de opname van de Gemeente. Er is discussie over de vraag of de opname überhaupt zal plaatsvinden, maar binnen de groep mensen die geloven in de opname zijn er ook verschillende opvattingen over het tijdstip waarop de opname zal plaatsvinden. De mensen die geloven in de opname beroepen zich vaak op de volgende teksten: 1 Korinthe 15:51-54, Matthéüs 24:40-44, 1 Thessalonicenzen 4:15-17, Jesaja 57:1-2. Toch is niet duidelijk wanneer de opname precies plaats zal vinden. Is dit vóór de 70e week van Daniël, is dit in het midden van de 70e week van Daniël, dus aan het begin van de grote verdrukking, of is dit aan het eind van de 70e week van Daniël, na de grote verdrukking? Mensen die geloven dat de opname vóór de Grote Verdrukking zal plaatsvinden, denken dat ze, gedurende de zeven jaar van de zeventigste week van Daniël, met Hem gezet zullen worden in de hemel en dat ze daar onderwezen zullen worden. Na die zeven jaren volgt de Wederkomst van Christus met Zijn Gemeente. Argumenten voor deze opvatting staan bijvoorbeeld in Openbaring 3:10 en Johannes 14:1-3. Deze opvatting wordt met name door aanhangers van de bedelingenleer verkondigd. En de belangrijkste reden hiervoor is het geloof in een apart programma voor Israël en de Gemeente. De Gemeente wordt weggerukt voor de zeventigste week van Daniël, voor de mens der wetteloosheid geopenbaard wordt, voor de Grote Verdrukking in alle hevigheid losbarst en voordat die vreselijke dag des Heeren komt, want:
1Thess 5:9 Want God heeft ons niet gesteld tot toorn, maar tot verkrijging der zaligheid, door onzen Heere Jezus Christus. En daarom: 2 Petrus 2:9 weet de Heere de godzaligen uit de verzoeking te verlossen, en de onrechtvaardigen te bewaren tot den dag des oordeels, om gestraft te worden; Mensen die geloven in de Opname tijdens de Grote Verdrukking, gebruiken de chronologische volgorde gegeven in 2 Thessalonicenzen 2:1-3.
Hierin staat de volgende volgorde:
- Geloofsafvalligheid;
- De onthulling van de Antichrist;
- De dag des HEEREN.
Ze geloven dat de Antichrist pas onthuld zal worden als de “gruwel der verwoesting” (Mattheüs 24:15) plaatsvindt. Dit zal in het midden van de Grote Verdrukking zijn. Ook maken aanhangers van deze opvatting gebruik van Daniel 7:25, waarin staat dat de Antichrist voor 3,5 jaar zal heersen over de “heiligen”. Ze geloven dat dit over de eerste helft van de Grote Verdrukking gaat en dat met de heiligen de kerk wordt bedoeld. Ook geloven ze dat de dag des HEEREN de Opname is en dat daardoor de kerk pas opgenomen zal worden als de Antichrist is onthuld. De theorie dat de opname van de Gemeente na de grote verdrukking zal plaatsvinden, gaat er vanuit dat christenen tijdens de laatste week van Daniël nog op aarde zijn, dus ook nog in de laatste 3,5 jaar. Pas als de Heer wederkomt zal de Gemeente worden opgenomen in de lucht om daarna direct met Hem weder te keren naar de aarde, vlak voor de strijd van Armageddon. Teksten die hiervoor worden aangehaald zijn: Jesaja 2:21-22, Openbaring 20:4-5 en Openbaring 6:16.
Na de grote verdrukking over Juda – De 33 jaar
Na de wederkomst van Christus op de Olijfberg zal er een periode zijn waarin Israël volledig hersteld zal worden. Het herstel begint met de wederopbouw van Jeruzalem. Er is reden te denken dat deze periode 33 jaar zal duren. Het exacte getal wordt niet genoemd in de Bijbel, maar als je kijkt naar andere Bijbelverhalen, dan komt 7 dagen, weken of jaren vaak voor in een periode van 40 dagen, weken of jaren. David regeerde bijvoorbeeld 40 jaar. 7 jaren over Juda en 33 jaren over heel Israël. Thomas geloofde Christus na Zijn opstanding pas na 7 dagen. Daarna waren er nog 33 dagen tot de hemelvaart. In deze periode zal er nog een verdrukking zijn, dit keer niet over Juda, maar over de heidenen. Openbaringen 8 spreekt aan de hand van 7 bazuinen over de gebeurtenissen in deze tijd en openbaringen 16 doet dit aan de hand van 7 fiolen. Het gelovig overblijfsel uit de grote verdrukking (de 144.000 mensen die naar een plaats in de woestijn zijn gevlucht) predikt in deze tijd aan de heidenen (Mattheüs 24:14). Aan het einde van de 33 jaar zal een grote eindstrijd gevoerd worden tussen Christus met zijn legers (Openbaring 19:11-16) en de koning van Babel met zijn legers (Openbaring 19:19). Deze eindstrijd (6e bazuin Opb. 13:19, 6e fiool Opb. 16:12-16) zal gevoerd worden in Armageddon. Babel zal verwoest worden en de satan zal gebonden worden voor 1000 jaren(openbaringen 20:2-3).
De Duizend jaren
De tijd waarin satan gebonden is, wordt vaak het duizendjarig rijk genoemd. Tijdens deze 1000 jaar zal het Koninkrijk van Christus gevestigd zijn op aarde. De Gemeente zal dan met Hem 1000 jaren regeren. De satan zal in deze periode geen macht kunnen uitoefenen, zodat de mensheid niet door hem verleid kan worden. De schepping zal in deze periode hersteld worden en het evangelie zal verkondigd worden. De zondige natuur van de mens is dan namelijk nog steeds wel aanwezig.
Het eindoordeel over satan
Wanneer de 1000 jaar om zullen zijn zal de satan nog een kleine tijd worden losgelaten. Dan zal hij de volkeren verleiden om opnieuw te strijden tegen Christus. Hij zal hiervoor de volkeren der aarde (de vier hoeken/winden) verzamelen. Twee volken die hierin een speciale rol zullen vervullen, zijn Gog en Magog (vermoedelijk Rusland) (Opb.20:8).Dit volk was al betrokken bij de verwoesting van Jeruzalem aan het eind van de 70e week (Ezechiël 39), zij zullen nu een leidinggevende rol spelen bij deze laatste eindstrijd. (Ezechiël 38). Na deze strijd zal de duivel in de poel des vuurs geworpen worden (Openbaringen 20:10)
Het einde
Nadat de satan gebonden is, komt er een laatste oordeel over de mens (Openbaring 20:4-6). Hierna is het kwaad voorgoed verslagen. Er zal dan een nieuwe Hemel en een nieuwe aarde zijn, want de eerste hemel en de eerste aarde zijn dan voorbijgegaan (Openbaringen 21:1).
Ezechiël
Ezechiël (geen Jood maar een leviet) was bij de tien stammen in de assyrische ballingschap.
