Categorie: Volwassenen

Lees 1 Korinthe 10:1-13

Gedoopt in de zee
In dit Schriftgedeelte vinden we Israël als voorbeeld voor ons. Israël was gedoopt in Mozes, in de wolk en in de zee. Waar Mozes ging, ging het volk ook. Hetzelfde gold voor de wolk. 

Israël was verlost uit Egypte. Na de laatste plaag (de dood van al het eerstgeborene) waarbij het Pascha ingesteld werd, ging Israël door de zee heen. Dezelfde zee, die de legers van farao verzwolg, werd de redding voor de Israëlieten. God maakte een uitweg, waar die eerder niet was. De zee is hier een type van de dood. Het volk van God ging met Mozes (beeld van de Here Jezus) de dood in, maar kwam er ook weer uit (beeld van opstanding). Trouwens, Mozes had ervaring met water. Als baby’tje in het rieten mandje had hij dit al meegemaakt. De naam Mozes betekent ook: “uit het water getrokken”. 

En wat denk je van Noach met de ark. Het zijn dezelfde beelden, die je steeds weer herhaald ziet in de Bijbel. De gedachte is dat je het water in gaat en er weer uit komt. 1 Petrus 3:20, 21 legt de link tussen Noach en de doop. Voor een gelovige is er verlossing door de dood heen. 

Het volk Israël ging daarna de woestijn in, geleid door Mozes. Overdag was er een wolkkolom en ‘s nachts een vuurkolom op weg naar het beloofde land. Ook de gelovige van vandaag heeft na zijn verlossing nog een woestijntocht te gaan. 

Gedoopt in de zee komt in het nieuwe testament terug in de doop en wordt daar verder duidelijk, omdat de “doop in water” eigenlijk verreweg het meest voorkomt. Daarnaast komen ook “doop in Christus” en “doop met de Geest” voor. 

De gedachte aan water komt nogmaals terug in het gedeelte van vandaag. Er wordt namelijk gesproken over water uit de steenrots, een type van Christus, de Rots die ons als gelovigen in de woestijn, het levende water geeft. Hij geeft ons Zijn Woord. Daar zouden wij uit leven. 

Lees Handelingen 19:1-6 

Speciale doopervaring
Na mijn eigen doop vroeg iemand mij of ik iets gemerkt had. Het eerlijke antwoord was: “Nee.” Er zijn mensen die denken dat door je te laten dopen er iets “speciaals” met je gebeurt. Sommigen zouden in tongen gaan spreken of een andere “overweldigende” ervaring krijgen. In de Bijbel gebeurt het inderdaad dat de Geest zich na een letterlijke doop van iemand op een speciale wijze openbaart (bijvoorbeeld het spreken in tongen of profeteren). Belangrijk is ook in dit verband om de Bijbel als geheel te zien en te begrijpen waarom er soms bepaalde dingen gebeurden die nu niet, of in uitzonderingsgevallen, gebeuren. 

Spreken in tongen en profeteren was nodig, omdat er nog geen Nieuw Testament was. De Heer was gestorven en opgestaan. Maar: Hoe zat het nu met het Koninkrijk? Wanneer zou dat geopenbaard worden? Op deze vragen, die betrekking hebben op de “verborgenheid”, de tijd waar wij nu in leven, gaven spreken in tongen en profeteren antwoord. Dit is later zwart op wit opgeschreven in het Nieuwe Testament. Nu hoeft er niet meer geprofeteerd te worden en ook het spreken in tongen gebeurt nu op een “normale” manier. Dat wil zeggen: het Woord van God wordt in een andere taal dan het Hebreeuws verkondigd. 

Ik zeg niet dat de doop geen speciale ervaring kán zijn, maar aan de andere kant moeten we ons wel realiseren dat de Heer nu in het “verborgene” werkt. Als Hij Zich nu openbaart is dat een uitzondering. Regel is dat Hij zegt: “Zalig die niet zien en toch geloven”. 

Sommige mensen zien “handoplegging” als noodzakelijk voor het ontvangen van de Heilige Geest, maar in de Bijbel vinden we verschillende manieren waarbij mensen de Heilige Geest ontvangen. De gebeurtenissen in Handelingen zijn slechts bewijzen van de verborgen dingen, die we normaal gesproken niet zien en daarom ook niet zouden kunnen weten. Door deze geschiedenissen weten we dat de Heilige Geest voor een ieder is die in de Here Jezus gelooft, ongeacht afkomst.