Categorie: Volwassenen

Handelingen 13:40-41
(40) Ziet dan toe, dat over ulieden niet kome, hetgeen gezegd is in de profeten: (41) Ziet, gij verachters, en verwondert u, en verdwijnt; want Ik werk een werk in uw dagen, een werk, hetwelk gij niet zult geloven, zo het u iemand verhaalt. 

Dit is een profetie die Paulus aanhaalt uit Habakuk 1:5. Lees deze maar. Het is een profetie over de roeping van de Gemeente. Het Joodse volk wilde niet luisteren. Lees ook Jesaja 28:11. Het volk dat hier met belachelijke lippen wordt aangeduid, is de Gemeente, die uit Jood en Heiden zou bestaan. In de ogen van het Joodse volk was dat een belachelijk volk.

Als we dan verder lezen in Handelingen 13 zien we dat de Joden nijdig (= jaloers) worden, omdat de apostelen ook tegen de heidenen spreken, zij staan wel open voor het Evangelie dat de apostelen verkondigen. Dit zie je in het vervolg van Handelingen steeds terugkomen.

Handelingen 13:46-47
(46) Maar Paulus en Barnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden: Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal gij hetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de heidenen. (47) Want alzo heeft ons de Heere geboden, zeggende: Ik heb u gesteld tot een licht der heidenen, opdat gij zoudt zijn tot zaligheid, tot aan het uiterste der aarde.

Wat jullie hier lezen is een bijzondere gebeurtenis, want hier worden de rollen omgedraaid. De apostelen zouden naar de heidenen gaan, want zij waren wel hongerig naar het Woord! Aan het eind van Handelingen wordt dit definitief uitgesproken, als voor de zoveelste keer het ongeloof van het Joodse volk wordt bevestigd. Lees Handelingen 28 vanaf vers 25, waarin de profeet Jesaja wordt aangehaald.

Handelingen 28:28
Het zij u dan bekend, dat de zaligheid Gods den heidenen gezonden is, en dezelve zullen horen. 

We hebben gisteren gelezen dat het woord “ecclesia” dus een volksvergadering is. In de Griekse dagen van toen ging het als volgt: Het volk werd bijeengeroepen door trompetgeschal of de bazuin. Dan kwamen de mensen uit hun huizen, want er waren mededelingen die van belang waren voor het volk. In Éfeze ging het in de dagen van Paulus net zo. Dat lezen we heel duidelijk in Handelingen 19:39. 

Stel je voor, een trompetter op de hoek van de straat, die ons oproept om naar de volksvergadering te gaan! Er waren natuurlijk ook mensen die door omstandigheden niet naar die volksvergadering konden. Toch was de volksvergadering compleet, ondanks dat er mensen ontbraken. Zelfs als er maar weinig mensen kwamen opdagen, het was en bleef de volksvergadering die samenkwam. Ging men een paar uur later uit elkaar, dan was er geen sprake meer van de volksvergadering, maar gewoon weer van Jantje, Pietje en noem maar op. 

En zo is het ook met de gelovigen. Er is maar één volksvergadering van gelovigen. En al ben je maar met twee of drie personen, dan heet het toch de volksvergadering van gelovigen. Dat lezen we ook in: 

Matthéüs 18:20
Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen. 

Ha, lees je dat? Er zit dus wel een voorwaarde aan. In Mijn Naam! Dus niet in de naam van …; vul zelf maar in. Dus op grond van de Naam van Christus komen we samen. Anders hebben we geen reden om samen te komen. Dan kun je nog altijd lid worden van een leuke andere club, maar dat is dan nooit op grond van de Naam van Jezus Christus.

Nu komen wij, als gelovigen, niet allemaal op dezelfde plek samen. Dat kan ook niet. Ook in de Bijbel wordt besproken dat de Christenen op verschillende plaatsen samenkwamen, zoals in Handelingen 2:46: “En dagelijks eendrachtelijk in den tempel volhardende, en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten…”
Als je maar weet, dat wanneer je samenkomt in Zijn Naam, waar ter wereld, je dan deel uitmaakt van die éne volksvergadering van gelovigen! Dus er bestaat maar één echte Gemeente, waar Christus het Woord voert.