Categorie: Jongeren

Lees 1 Korinthe 11:27-34

Onwaardig eten
Ik nam een keer deel aan het avondmaal in een gemeente en toen het brood rondgedeeld zou worden, liep er een echtpaar weg. Later vroeg ik waarom ze dat gedaan hadden en ze gaven mij als antwoord dat er ook een vrouw deelnam die met een man samenwoonde. Volgens hen neem je dan onwaardiglijk deel aan het avondmaal. Dit is maar een voorbeeld.

Omdat er eigenlijk geen duidelijke richtlijn is hoe vaak en op welke manier avondmaal gevierd moet worden, zijn er in de loop der eeuwen in de verschillende kerken allerlei vormen gevonden om dit te doen. Heel vaak heeft het met de Bijbelse waarheid weinig meer van doen. Zo ook dit voorbeeld. Het is zo dat als je als ongelovige deelneemt aan brood en beker, dit eigenlijk helemaal niets betekent. Je zonden zijn niet vergeven, je bent niet één plant met de Heere Jezus geworden, je hebt geen nieuw leven gekregen, je bent geen onderdeel van Zijn Lichaam en je komt, net als alle ongelovigen, in het oordeel. Je zult verantwoording af moeten leggen voor de inhoud die je aan je leven gegeven hebt. Dat moet de gelovige ook, maar die weet dat er geen straf is op wat gedaan is in ongeloof. Het zal verdwijnen, dat wel; dat kun je ook als straf beschouwen.

Wat gedaan is uit liefde tot de Heer, zal blijven bestaan. Soms leven broeders en zusters anders dan de Heer bedoeld heeft, maar toch hebben wij niet het recht om een ander te oordelen. We zouden liever onszelf oordelen. Met weglopen van het avondmaal vanwege anderen, ontneem je bovendien jezelf de gemeenschap met het Lichaam.

Het echtpaar dat wegliep bij het avondmaal had eigenlijk geen idee wat het inhoudt om Christen te zijn. God heeft ons vergeven. We zijn immers ongezuurd. We zouden elkaar zien als “in Christus”. Misschien niet makkelijk, omdat we aanzien wat voor ogen is, maar het zou wel moeten. Wij mogen nooit oordelen, wel elkaar onderwijzen. Bijbels gezien mocht deze vrouw die samenwoonde gewoon aan het avondmaal deelnemen. Het gaat niet om hoe je leeft, maar hoe je gelooft!

Lees 1 Korinthe 11:17-34

De dood des Heeren
Paulus spreekt hier over de gewoonte bij de eerste christenen om  regelmatig brood en beker met elkaar te delen als ze samenkwamen. Waar ik lang mee geworsteld heb, is vers 26. Met het vieren van avondmaal verkondig je de “dood des Heeren”. Hoe kan dat nu? Het avondmaal gaat toch over de Opgestane Heer. Het paaslam ging over het lijden en sterven en brood en beker over Zijn Opstanding.

Als je het begin van het hoofdstuk en het vorige hoofdstuk bestudeert en ook wat Paulus in de Romeinen- en Hebreeënbrief daarover zegt, dan is de gedachte als volgt: Israël is voor ons een voorbeeld. God had een huwelijksverbond (het Oude Verbond) met Israël. God de Man. Israël de vrouw. Israël hoefde het zaad (Woord) van de Man niet. Israël was ontrouw (ongelovig). God zei dat Hij een nieuw verbond zou maken. Hij zou als man (en Maker van het testament of huwelijksverbond) sterven, zodat Israël, als vrouw, vrij zou worden van de Wet en zich zou kunnen binden aan een andere man, namelijk aan Degene die op zou staan uit de dood.

Dus met het vieren van het Avondmaal gedenken we dat de Heer Opgestaan is en dat we met Hem gemeenschap hebben, namelijk verbonden zijn in een Nieuw verbond en tevens verkondigen we dat de Testamentmaker van het Oude Verbond dood is en we dus vrij zijn van de Wet. Israël en dus de hele schepping is vrij van de Wet met als doel de Opgestane te kunnen dienen.

Dit sterven van de Heer betekent ook de dood van ons vlees. Als wij toch vanuit onze oude “ik” willen blijven leven, dan ontkennen we dat we een nieuwe schepping geworden zijn; dan ontkennen we de werking van het Lichaam van Christus en onze deelname daaraan. Dan onderscheiden wij het Lichaam niet en dat noemt vers 29 “onwaardig eten”. Zo’n houding zegent de Heer niet.

Wanneer je deelneemt aan brood en beker zou je jezelf moeten onderzoeken in hoeverre je tot opbouw van andere broeders en zusters wilt zijn. Anders kun je dit ritueel beter maar overslaan, want dan lieg je feitelijk.